زبان سِلَری

http://www.blogfa.com/photo/j/javaherdeh.jpg

زبان سِلری

زبان سلری، زبان بخشی از مردم فیروزکوه است که توسط مسگرها به رامسر و حومه آورده شده است. این نوع گویش کمی پیچیده و با رمز و راز سخن گفتن است. کلمات و واژه‌هایی نظیر:

*حال نتوان(الان نمی‌شود گفت)،

*چینااَندم نیِه(به درد ما نمی‌خورد)،

*کِبیری(رد گٌُم کنی، طرف موضوع را نگیرد)

* وی کین قورت بات نی یَه(فرد فقیر و یه لاقبا)

و غیره‌اند که بیشتر مسگرها این کلمات را باب نمودند. به گمان برخی به دلیل اینکه مسگرها به روستاهای زیادی بنا بر نوع شغلشان که سفیدگری لوازم آشپزخانه بود می‌رفتند، اطلاعات و اخبار مردم را به درباریان، والیان و حاکمان ولایات نیز می‌رساندند. لذا این نوع محاوره پر رمز و راز بین آن‌ها مرسوم گردید.

منبع:

کتاب در حال انتشار 1398" زمزمه های گیل مازی و گیل گالشی"

(نگاهی به ترانه های فولکلوریک منطقه رامسر و حومه)

اثر نگارنده.