توکای باغی ( لهجه گیلکی رامسری: سیاه سَرِت)

آخرین مطالب

امکانات وب

توکای باغی ( لهجه گیلکی رامسری: سیاه سَرِت)

نام علمی: turdus merula

نام انگلیسی: common blackbird/ Eurasian blackbird

نام تبری: siotika

نام گیلکی رامسری: siasaret

پرنده ای با صدای فلوت و زمزمه کننده موسیقی فصل ها .

توکا سیاه پرنده خوش آواز طبیعت هیرکان است که می توان در نقاط مختلفی از این جنگل افسانه ای شاهد حرکات این پرنده جذاب و پرجنب و جوش بود. پرنده ای که در زمان های مختلف آوازهای متفاوتی سر می دهد که این آوا در بعضی موارد، نوید بخش فصلها است و گاهی خبر از قرار گرفتن او در موقعیت های مختلفی همچون استقرار و استراحت زمستانه دارد.

در توصیف مشخصه های توکای سیاه باید گفت در این پرنده، میان نرها و ماده تفاوت هایی وجود دارد. پرنده نر این گونه به طور یکدست سیاه، با منقار و حلقه چشمی به رنگ زرد نارنجی روشن می باشد و جثه پری دارد درحالی که پرنده ماده، در سطح پشتی قهوه ای پررنگ و در سطح شکمی قهوه ای کمرنگ تر است و چانه ای پر از خال های سفید و منقاری قهوه ای دارد. پرنده نابالغ این گونه نیز خرمائی رنگ تر و پرلکه تر است. نر بالغ این گونه مایل به قهوه ای است و منقاری نسبتا سیاه دارد.

این گونه از توکا از انواع مختلفی از حشرات، کرم های خاکی، توت و میوه های جنگلی، تخم درختان چون داردوست تغذیه می کند و عموما منبع تغذیه خود را از روی زمین و یا در محیطی باز به دست می آورد. در زمینه خوراک، این پرنده را همه چیز خوار نیز نامیده اند. در صورتی که به پرواز این توکای زیبا توجه کنید خواهید دید که به هنگام فرود آمدن با دم بالاگرفته و چتری و بالهای فرو افتاده روی زمین می نشیند.

توکای سیاه که در زبان تبری آن را سیوتیکو می نامند، در درخت زارها و باغها زندگی می کند و برای خود لانه ای شکیل با نوارهایی از گل و به شکل فنجان می سازد. دانش بومی گروه محیط زیستی اسپرز در این زمینه نشان می دهد که توکای سیاه اغلب لانه ی خود را در درختانی چون انجلی و داردوست می سازد، از موادی چون خزه درختان ، کاه و پر استفاده می نماید، به صورتی که پس از ساخت لانه با پایه ی چوبی آن را با خزه پوشانده و با ترکیبی از کاه و پر سطح نرمی در آن ایجاد می نمایند. استتار خانه برای توکاها بیش از ارتفاع محل ساخت لانه اهمیت دارد بطوریکه لانه ی آنان در ارتفاعات نیم الی ۱۵متری از سطح زمین نیز ساخته شده است. توکای سیاه به آشیانه خود پایبند و در حفظ آن بسیار کوشا می باشد و مادامی که در لانه خود احساس خطر ننمایند آن را تا یک سال نگاه خواهد داشت و پس از آن اقدام به جابجایی می نماید. همانطور که گفته شد توکا نسبت به استتار لانه خود و دیده شدن مکان آن بسیار حساس می باشد و در صورتی که مشاهده نماید انسان بیش از دوبار به لانه ی او نزدیک شود لانه را ترک خواهد نمود، حتی اگر در لانه تخم گذاشته باشد. جنگل نشینان در اصطلاح این عمل را قهر کردن دانسته و فردی را که باعث آزار این پرنده و ترک آن از لانه گردد نکوهش می نمایند.

توکای سیاه یکی از پرندگان اصلی جنگل هیرکان می باشد و جنگل نشینان علاقه ی بسیاری به آوای این پرنده داشته و آن را پرنده ی زندگی می نامند. علاوه بر این در گذشته توکای سیاه یکی از پرندگان مورد علاقهی جنگل نشینان برای تامین آذوقهی گوشتی مورد نیاز آنان بوده است که آن را دارای خواص درمانی بسیاری می دانستند. جنگل نشینان اغلب در شکاری که به اصطلاح آن را میشکاسو می نامیدند، پس از غروب آفتاب و با چراغ قوه به جستجوی آنها پرداخته و پرنده را به تعداد محدودی شکار می نمودند تا نیاز یک وعده غذایی خویش را مرتفع سازند. امروزه جنگل نشینان با وجود کاهش تعداد پرندگان این گونه در جنگل های هیرکان از شکار این حیوانات پرهیز نموده و مانع از شکار پرندگان و سایر حیوانات جنگل توسط شکارچیان غیر مجاز میگردند و می توان از جنگل نشینان هیرکان به عنوان محیط بانان طبیعیت هیرکان افسانه ای نام برد.